Een klein momentje van ultiem geluk. Anderhalve euro aan kosten en alles wat ik ik wil. Een lekker wandelingetje langs de mooie boulevard en een Espresso bij La Gondola.

En dan dit uitzicht...

Nog maar heel even en dan verlaten we ons 'Isla Guapa.'

Voor mij is het mooi geweest, ik kan nu ook wel weer naar huis. Dat heb ik altijd, aan het eind van de vakantie, als het eind in zicht is. Of het nou een weekend is of een maand. Aan alles komt een eind...

Ik mis mijn beesten en ik mis thuis.

Maar dit is ook weer mijn favoriete stukje wereld, waar ik zo graag kom. Waar ik zelf zoveel bij verzin, wat ik zo romantiseer en waar ik zoveel mooie herinneringen heb en nog steeds maak. Of het nu gaat om mijn loopje na het ontbijt, de verhalen over Fred, plonzen in het zwembad, of het lekkere eten in onze vaste tentjes. Alles is me even dierbaar.

Over Fred gesproken... Vandaag was Señor Ninguna (Meneer Klaaggraag) vroeg op voor een potje zwemmen in zee. Hij is de voorzitter van de klaaggroep tegen het lompe gedrag van Fred.

Señor Ninguna stapte dapper de zee in en dacht dat het wel even kon, maar daar dacht Fred toch echt anders over.

De woeste golven vlogen de dappere zwemmer om de oren. Volgens de verhalen, zitten zijn oren zo vol met water, dat hij een eigen oceaan heeft verzameld.

M'n zoon en ik zijn vanmorgen al vroeg op. We hadden een afspraak, om samen met een Yellow Submarine een trip te maken. De Geliefde Leider bood geheel belangeloos, aan om de zonnebedden bij het zwembad voor ons te bewaken.

We hebben de Barracuda nog niet echt van dichtbij gezien, dus dachten we het lot een beetje te gaan helpen.

Als de Nederlandse Jacques Cousteau, monsterde we aan, aan boord van de onderzeeër en zijn we mee geweest op een mooi tripje.

Rondom de haven en de pieren van Playa Blanca blijkt gewoon een enorm levend aquarium te bestaan.

De haven en de rotsen er omheen worden bevolkt door miljoenen vissen in allerlei soorten en maten. Twee keer kwam een Barracuda in de buurt van de duikboot, maar was ook snel weer vertrokken. We hebben er helaas geen foto van kunnen maken.

Wel hebben we de meeste prachtige vissen gezien. En toen terug kwamen in de haven, zagen we een schooltje jonge Barracuda's in de haven, deze hebben we ook vastgelegd. We hebben er echt heel erg van genoten. Veel foto's gemaakt en eigenlijk willen we nog wel een keer. Misschien dat we op de laatste dag nog eens gaan.

Dit gaan we niet snel vergeten.

Vanavond eten we in het hotel en doen we weer even rustig aan, maar dit wilden we graag even delen.

Ik heb één dag mijn ochtendwandeling niet gedaan en die heb ik vandaag ingehaald. Een dubbele wandeling dus. Ik ben weer op schema.

We hebben de invulling van de laatste dagen een beetje doorgesproken en er moest een reservering komen bij La Cuadra. Dus na mijn ochtendwandeling, ben ik in de middag nog even naar het centrum gelopen.

Mijn Lievelingskindje had het maar druk met waterpolo, waterbasketbal en tafeltennis.

Bij het tafeltennistoernooi stond er een onvervalste familiederby op het spel. Vader tegen zoon. Ondanks de smerige balletjes van junior (via het net, of precies op de rand van de tafel) en de harde tegenwind, wist ik de wedstrijd uit het vuur te slepen.

Maar ja ik ben dan ook twee keer wereldkampioen van Geuzenveld geweest.

Als topsporter moet je de derby willen winnen. De volgende ronde had ik niet meer die echte wil om te winnen en werd ik uitgeschakeld. Maar de 'Bragging Rights' zijn voor mij.

De bewolking was dik, grijs en best wel donker. Er zijn zelfs wat spatjes gevallen. Het leken wel Hollandse toestanden hier.

We hebben even het weer aangekeken en besloten om toch maar aan de wandel te gaan. We hebben in de beide havens van Playa Blanca lekker visjes gevoerd. We hebben de mooiste visjes gezien en ik heb geprobeerd om ze op de foto te krijgen, maar ze zitten niet stil hè...

Er waren genoeg visjes die allemaal wel een stukje brood lustten, dus waren we er op beide voederplekken snel van het brood af.

Tot mijn afgrijzen was er in Marina Rubicon ook een 'gezellige' markt aan de gang. We zijn er toch maar even overheen gelopen en warempel, iemand verkocht een hoed in mijn maat. Ik heb nogal een groot hoofd (want veel hersens), dus dat was een mooie bijkomstigheid bij de bewolkingsbezigheden.

En zeg nou zelf... Is het geen plaatje? Ik kan ook alles hebben hè? Uiteraard was er voor mijn jongen ook een mooie hoed verkrijgbaar en we hebben ze beiden met trots gedragen.

Mensen keken ons echt aan van: 'Oh moet je kijken Joop... Wat een knappe kerels, dat zou jij ook eens moeten dragen, maar dat staat je vast niet zo goed als deze twee knapperds.'

En dat dan in verschillende talen en met andere namen.

Wij gaven elkaar een boks en kwamen tot de conclusie, dat wij stijliconen zijn. Trendsetters avant la lettre.

We hebben even bij La Taberna een Bocadillo gegeten. Dat is Spaans voor een broodje. Mijn vrouw had de Hamburguesa con Queso en wij (de jongens) hadden gekozen voor de Bocadillo con Lomo. Een Spaanse specialiteit en al jaren een van mijn favorieten.

Glaasje drinken er bij en een kop koffie er achteraan en weer lekker aan de wandel.

Ik had graag een stappenteller gehad, want we hebben aardig wat kilometers gemaakt.

Visjes voeren is zwaar werk.

Vanmorgen hebben we de boot naar Fuertaventura genomen. Onze vriend Fred heeft ons in een half uurtje over de zeestraat naar de haven van Corralejo gevaren.

De Geliefde Leider vond het allemaal maar niets. De lichte deining op zee zorgde al snel voor een strak smoeltje en druppeltjes op het voorhoofd. Ze heeft geen zeebenen...

De overtocht was erg prettig, met goede stoelen en en mooi uitzicht over de Atlantische Oceaan.

Toen Corralejo dichterbij kwam, beloofde het uitzicht veel moois.

Op een terrasje vlakbij de haven hebben we even een frisje gedronken en op het zicht zag het er veelbelovend uit. We hadden ook al een route bedacht en we zouden de komende uren wel zien waar we uitkwamen.

Al lopend door Corralejo, besefte we ons al snel, dat we heimwee hadden naar Playa Blanca. De plaats heeft veel vergane glorie. De boulevard is erg slecht begaanbaar, door de vele kapotte tegels en een gebrek aan hekwerk bij de best hoge kades. Het leek wel of het visitekaartje van Corralejo van ellende uit elkaar viel.

In de winkelstraat zit wel een ruim aanbod aan winkels, maar eigenlijk verkoopt iedereen hetzelfde. Wij hebben onze verzameling koelkastmagneetjes weer wat uitgebreid en onze zoon heeft een ketting voor zichzelf gekocht. Omdat de boulevard ons niet erg beviel en de winkelstraat wel heel erg winkelstraat was, zijn we terug gegaan naar de zee.

Via een strandje kwamen we bij een surftent, met aflopend pad richting de zee.

Daar hebben we een tijdje rond gekeken en in de getijdepoeltjes leuke krabbetjes, heremietkreeftjes en visjes gespot.

Terug kuierend richting de haven, zag ik dat het nog lang geen 17.00 uur was, maar we hadden het wel gezien.

Gelukkig wilde de vrouw van Fred onze kaartjes voor de terugreis wel omzetten naar de eerstvolgende afvaart.

We hebben nog een tijdje op de pier bij de veerhaven gelopen.

Opeens viel de blik van de Geliefde Leider op een zeeschildpad. Gewoon in het wild. Echt geweldig om te zien, hoe dit prachtige beest zich langzaam uitrekte en een frisse hap lucht nam, om vervolgens weer onder water te verdwijnen. Maar ik heb hem toch nog even snel op de plaat gelegd.

Een mooi extraatje op een lekker dag lopen en nieuwe dingen zien. Al viel Corralejo behoorlijk tegen en bekijken we dit alleen nog maar vanaf de 16 kilometer die tussen Fuertaventura en Playa Blanca zit, wij hebben er zelf weer een mooie dag van gemaakt.

Toen Playa Blanca weer dichterbij kwam, zijn m'n zoon en ik er eens goed voor gaan zitten. Vriend Fred nam een aanloop, maakte zijn drift en wierp de golven tegen de rotsen en op het strand.

We hebben kinderen in de golven zien duiken, terwijl hun ouders het vege lijf, de handdoeken en de mobiele telefoons aan het redden zijn geweest.

Wij lachen natuurlijk!

Over dag 5 kan ik kort zijn. Het was de dag na het avondje La Cuadra, dus zijn we rustig aan begonnen. Even naar 'Punto de Papa' gelopen met m'n zoon.

Het inkomende tij, maakte mooie golven en het geluid van de branding is prettig, als de oogjes nog half dichtzitten.

De rest van de dag hebben we eigenlijk alleen maar bij en in het zwembad gelegen. Napratend over La Cuadra en vooruit kijkend naar de rest van de vakantie.

We hebben 's-avonds in het hotel gegeten en dat was ook uitstekend. Keuze zat en erg lekker.

Dag 5 werd bijtijds afgesloten. We zijn lekker vroeg gaan slapen.

En dan is het alweer dag 6.

Vroeg op, ontbijt met dubbel geroosterde Pumpernickel, kopje thee en glaasje sap.

De ochtendwandeling ging deze keer de andere kant op, richting Marina Rubicon. Zoonlief was er ook bij en we hoopten op de Barracuda. Maar eerst zijn we even in de weer geweest met wat stenen... Torentje gebouwd, omdat wij dat kunnen en omdat het kan...

Nee hoor, deze torens worden gebouwd door een meneer, die op het eiland woont en daar heel handig mee is.

Wij vinden het in ieder geval erg knap.

Zelfs bij een lekker briesje blijft het allemaal keurig staan.

Omdat we toch de Barracuda wilde zien, zijn we toch maar doorgelopen. Bij de supermarkt een beetje brood gekocht en daar stonden we dan, moederziel alleen in de haven, waar het 's avonds zo gezellig druk is.

Het was helaas Aqua Baga (laag water), waardoor er niet veel vis bij de kades zwom. De Barracuda liet zich ook al niet zien. Jammer is dat. We hadden toch een afspraak met 'm...

Ondertussen werd één van de vissen wel gevangen door een valse meeuw.

Op de terugweg zagen we onze vriend Manuel bij La Taberna staan. We hebben maar weer gereserveerd voor die avond.

Dag 4 begon vroeg. Na het ontbijt ben ik weer lekker aan de ochtendwandeling gegaan. M'n zoon besloot mee te gaan en we zijn langs de boulevard gaan wandelen, naar mijn favoriete plekje. Een punt in de boulevard, die we hebben omgedoopt tot Punto de Papa. 

Lekker naar de golven kijken en luisteren, die tegen de rotsen aan komen. Daar wordt ik heel ontspannen van.

Ik krijg dan ook trek in een lekkere Espresso bij La Gondola.

We zijn lekker gaan zitten, ik de Espresso en m'n jongen een lekkere sinas. We hebben genoten van het uitzicht. Toen het op betalen aankwam, zei m'n zoon, dat hij mij met plezier trakteerde op de heerlijke koffie. Hij rekende vlotjes af, gaf een fooitje aan de ober en mij een knipoog. De lieverd!

Na een paar boodschapjes te hebben gedaan, liepen we langs een Airhockey tafel en een uitdaging met 'trashtalk' later stond ik klaar voor de wedstrijd.

Een kansloze 9-2 en 8-6 nederlaag verder, spraken we af het er maar niet meer over te hebben.

Nou is m'n jongen veel, maar hij is niet gracieus als ie van z'n vader wint. Dus toen we 2 tellen terug waren bij de Geliefde Leider, had ie het al drie keer verteld.

De rest van de dag hebben we maar lekker rustig aan gedaan.

Nadat de bewolking in de ochtend was weggetrokken, hebben we lekker gezwommen en met de bal lopen klieren.

De huid begint langzaam te verkleuren. Na de tweedegraads brandwonden van de vorige vakantie, doe ik het lekker rustig aan. We smeren veel en wisselen de zon af en toe af voor de schaduw.

En aan het eind van de middag hebben we lekker met z'n drietjes een Siësta gehouden. Even een powernapje, zodat het in de avond lekker vol konden houden.

We zijn voor het eerst in 3 jaar teruggegaan naar La Cuadra. Een uitstekend, maar best wel prijzig restaurant, dus dat doe je niet al te vaak en zeker niet voor een snelle hap.

Het restaurant heeft een geweldig uitzicht op de Marina Commercial aan de ene kant en de stad aan de andere kant.

Als bonus kijk je de 16 kilometer over de Atlantische Oceaan naar Fuertaventura, waar we van de week met onze vriend Fred Olsen, naar toe gaan.

Maar eerst terug naar La Cuadra...

Prachtig vlees, verse vis en meer dan 50 tapas op de kaart. Je ogen, je neus en je mond komen niets te kort.

We hebben alle drie een een tapa vooraf genomen.

M'n zoon had de knapperig gebakken haai (ja haai) gekozen. Heerlijk en verrassend genoeg niet al te vissig van smaak.

Het waren stukjes, gebakken in een beslagje, het leek een beetje als kibbeling, maar dan veel lekkerder van smaak. Het verfijnt, met een klein beetje aioli.

M'n vrouw had gekozen voor de gestoofde ossenstaart. Deze werd geserveerd, met het bot ernaast. Het vlees was erg smaakvol en prachtig gegaard. Het bot was er dus uitgehaald en het vlees behield de vorm van de ossenstaart. Een aanrader voor iedereen die van gestoofd vlees houdt.

Ikzelf heb een dappere keuze gemaakt. Een half leven geleden, heb ik eens pens gegeten en ik vond het niets. Ik vind kikkererwten ook echt niet lekker.

Logischerwijs heb ik dan ook gekozen voor de pens, met kikkererwten, chorizo en varkensvlees. Ik had bedacht, dat als ik het ergens weer moest proberen, dat het bij La Cuadra zou zijn. En ik was zo blij met mijn keuze! Het was fantastisch!

Je ziet wel eens op televisie dat mensen als Andrew Zimmern, Anthony Bourdain en Adam Richman dit soort schotels bestellen en het lekker vinden, dus ik dacht: 'Waarom niet?

Ik vond het zo lekker, dat ik heb besloten, om het thuis ook zelf te gaan proberen te maken. Het zoutige van de schotel, zo hartig van smaak, in een fantastische saus, die lekker weg doopt met een stukje brood.

Niet schrikken... Ik ben het maar, uw goedlachse en goodlooking redacteurtje.

Vandaag dag drie. We hebben er een zwembaddag van gemaakt, omdat ik vannacht toch enigszins beroerd ben geworden. Na een aarzelend begin van de dag, met regelmatig bezoek van de porseleine  troon, vond ik dat wel spannend genoeg.

Naar mate dag verder kabbelde en ik wat berichten kreeg over de hitte in Nederland, prijsde ik mij gelukkig met de relatieve koelte op Lanzarote en het bijbehorende (fikse) briesje.

Ik knapte snel weer op en heb me vermaakt met een paar partijtjes zwemmen.

Vanmiddag weer even mijn haar gestyled, want deze looks komen natuurlijk niet vanzelf.

Al met al een rustige dag, zonder ochtendwandeling, maar wel met Pumpernickel bij het ontbijt.

We besloten om vanavond lekker bij Taj Indian Tandoori in het centrum van Playa Blanca. Vorig jaar hebben we hier een aantal avonden heerlijk gegeten.

We hebben wat voorgerechten gedeeld. De Kip Samosa's, Spicy Papadums, Onion Bhaji's en Kip Pakora waren echt geweldig. Het uitzicht op zee maakte het plaatje weer helemaal af. De Indiase keuken is voor ons een grote favoriet. De kruidige en kleurrijke gerechten, met verschillende niveaus van pittigheid zijn echt geweldig en de bediening is vriendelijk en erg behulpzaam bij vragen over de gerechten.

Dag 2 was de verhuisdag (El Cambiar). Dat ging best soepel, al zeg ik het zelf. We hebben een nieuw uitzicht en we zijn er blij mee. De nieuwe kamer is een stuk ruimer en alles is klaar.

De dag begon met het belangrijkste maal van de dag, het ontbijt. Ik heb met mezelf afgesproken, dat ik tijdens deze vakantie geen gebakken, gekookt, gescrambeld of ander ei aanraak. Ze kunnen het gewoon niet. De eieren zijn snotterig en hebben een rouwrand. Dat is tegen mijn zere been, dus neem ik het ook niet.

Ik heb gekozen voor een paar sneetjes licht geroosterde Pumpernickel (een soort roggebrood) met heerlijke Spaanse worst en ham.

De worst was heerlijk en ik heb gelijk een nieuwe deal met mezelf gesloten.

Ik ga elke dag Pumpernickel eten. Gewoon omdat ik het een mooi woord vind. Pumpernickel... Het klinkt als een halsketting voor een Duitse prinses.

Het ontbijt is dus prima hier en dat vinden wij leuk!

Na het ontbijt heb ik met mijn Lievelingskindje een ochtendwandeling gemaakt, naar het centrum van Playa Blanca. We hebben een bal 'gescoord' voor in het zwembad en even lekker naar de branding gekeken. Onze vriend Fred Olsen wilde wel lomp doen, maar de wind stond verkeerd voor echt hoge golven.

Jammer, maar Fred neemt nog wel revanche voor het tegenvallende resultaat van vanmorgen.

Op de terugweg naar het hotel, liepen we langs een mooi plekje op de boulevard.

Ik zeg tegen mijn jongen: 'Ga daar even staan, dan maak ik even een foto.'

Toen ik de foto later terug zag, bekroop me iets...

Wat gaat het hard en wat wordt het een kerel!

Hij groeit als kool en ik heb geen kind meer, maar een bink.

Nog maar 11 jaar oud en toch al zo stoer, sterk en wijs.

Het gaat te snel, dus ik geniet nog maar even van de tijd die het duurt, totdat hij denkt dat zijn ouders, maar vreemde oude wezens zijn die hem alleen maar dwars willen zitten.

Hij klaagt niet veel, heeft bijna altijd een goed humeur en een goed gevoel voor humor.

Volgend jaar Groep 8 en dan naar de Middelbare School...

Na de wandeling heb ik de Geliefde Leider en het Lievelingskindje uitgezwaaid. Die zijn naar het zwembad (La Piscina) gegaan, voor een plons en een beetje overgooien met de bal.

Ik heb de laatste dingen in de tassen gedaan en rookte even een peukie op het balkon...

Opeens viel mijn oog op een mooi vogeltje.

Mooie kleuren, lange snavel en een kuif. Geen idee van welk merk deze vogel is.

Dus ik schrijf een prijsvraag uit. Wie kan mij vertellen (met bewijs) wat voor vogel dit is?

Tot die tijd, noem ik hem Bertje.

Een prijsvraag is geen prijsvraag zonder prijzen, dus voor de winnaar ligt een prachtig pakket aan prijzen klaar, namelijk: De Hartelijke Groeten en de Eeuwige Roem.

Na de verhuizing hebben we samen nog even geplonsd.

We kregen een verbod op het spelen met de bal in het zwembad.

Nou vind ik veel goed, maar de diepte-investering in de bal verdiend zichzelf alleen maar terug in het zwembad.

Omdat er toch al door mensen met luchtbedden en ballen in het water werd gespeeld, zijn we stiekem toch met de bal gaan gooien.

Het was natuurlijk reuze spannend, maar we zijn niet betrapt door de badmeester.

Na het bad voor zoonlief en onze douche, hebben we in het hotel gegeten.

Vooral het toetjesbuffet was erg lekker. Het is maar goed, dat er bijna geen calorieën in dat eten zit, anders zou ik nog een buikje krijgen.

Na het eten nog even een wandeling gemaakt en lekker koffie gedronken, op het terras van La Taberna, met een slokje Cointreau er naast.

De batterij begint zich op te laden en de huid begint knapperig te worden.

Ondertussen is het in Holland erg warm... Wij genieten van de koelte en het lekkere windje op Lanzarote.

De eerste dag is een dag van rijden, wachten, reizen en nog meer wachten. Maar ook van genieten. Genieten van onze terugkeer naar ons favoriete plekje op de wereld en ons favoriete Tapas-tentje La Taberna, in de Rubicon Marina.

Op maandagavond rond 23.00 uur vertrokken we van huis, richting Düsseldorf. De Geliefde Leider stuurde ons vakkundig in een kleine drie uur naar het vliegveld.

We hoopten snel de koffers kwijt te kunnen, maar dat viel tegen. Pas rond 4.30 uur konden we inchecken.

Gelukkig vertrok de jet van SunExpress redelijk 'punktlich' en was de vlucht prima te doen.

De vliegangst van ondergetekende werd onderdrukt door een BaCootje, maar tijdens start en landing, had ik het toch best wel moeilijk met mezelf.

Eenmaal bij ons hotel, was de kamer nog niet klaar. Nog meer wachten. We hebben de tijd gedood, met wat vissen voeren in de haven en wat wandelen. Een drankje bij La Taberna en gelijk maar gereserveerd voor het begin van de avond.

Toen de kamer eenmaal gereed was, bleek het uitzicht geweldig, maar de kamer zelf erg klein. We zijn in gesprek gegaan met het hotel en morgen verhuizen we naar een ruimere kamer tegen een kleine vergoeding, maar dat hebben we er wel voor over.

Een lekker bad voor onze zoon en een douche voor ons, maakte ons klaar voor het avondeten. Naar La Taberna wandelen is een kleine moeite. De heerlijk tapas maakten al het wachten meer dan goed. La Taberna zit verscholen in Marina Rubicon in Playa Blanca. Als je hard loopt, loop je er zo voorbij... en toch, als je ooit in Playa Blanca bent, is dit tentje echt de moeite waard. Het uitzicht op de haven, de vissen die letterlijk voor de deur zwemmen, het eten, de vriendelijke bediening, het complete plaatje, maakt La Taberna een 'must' tijdens een bezoek aan Playa Blanca.

De Sangria voor Astrid, een frisje voor ons Lievelingskindje en mijn Negroni tijdens de kortste wachttijd van de afgelopen 24 uur, konden we nog net bolwerken. We hadden best trek, dus het eten kon niet snel genoeg komen.

In twee etappes kregen we de gamba's met chili en knoflook, het runderstoofpotje, de champignons met roquefort uit de oven, kipkluifjes, knoflookbrood en proveletta (Provelone kaas uit de grill met een blauwe bessenjam en geroosterd brood).

Een lekker koffie met likeur na en een honingrum van het huis, maakten de avond af... Hoewel...

Op het terras in de tuin van het hotel hebben we nog een koffie genomen om de eerste lange dag af te ronden.

We zijn nu bijna 30 uur wakker en dat eist z'n tol. We gaan er vanavond vroeg in en morgen gaan het echt beginnen...met een dag aan het zwembad. De batterijen moeten worden opgeladen en de huid gekleurd!

Hieronder nog wat foto's van de afgelopen uren...

We zijn moe, maar blij dat we er weer zijn!

We gaan op vakantie naar Playa Blanca op Lanzarote. Voor ons geen onbekend terrein.

Het oude vissersplaatsje is onze favoriete bestemming voor de gezinsvakantie.

Tijdens onze vakantie ga ik in dit blog proberen, om dagelijks verslag te doen van onze belevenissen. Nou moet u zich er niet te veel van voorstellen hoor. Wij zijn geen bergbeklimmers, jetskiërs of off-road rijders.

Wij genieten van de kleine dingen die we goed kunnen vinden in Playa Blanca.

Mijn ochtendwandeling, met een kopje koffie aan de boulevard, het zwembad, beetje snorkelen, visjes voeren, barracuda's spotten en vooral lekker relaxen, goed eten en een lekker drankje. Tijd met elkaar doorbrengen en genieten van het lekkere weer, de mooie omgeving en elkaar.

Wel hebben wel bedacht om twee boottochtjes te maken. We gaan met onze vriend Fred Olsen naar Corralejo op Fuertaventura, gewoon om onze nieuwsgierigheid te bevredigen. Fred is een oude bekende van ons, die we elk jaar tegenkomen. Met Fred kun je lachen. Hij komt vaak supersnel aanvaren en maakt tijdens zijn kwartslag drift (dat is de officiële nautische term) dan dikke golven op het Playa Central. Mensen die daar liggen te zonnen of aan het zwemmen zijn, rennen dan hard heen en weer, om hun handdoeken, telefoons en camera's te redden. Soms zijn ze op tijd, maar soms ook niet...

We willen ook met de Aquabus langs de kust de baaitjes en strandjes langs, in de hoop mooie dingen te zien.

Als ik dit zo terug lees, wordt het toch één van de meest actieve vakanties ooit.

Het doel van het blog is een advertentie van het mooie dat Playa Blanca te bieden heeft.

We geven je een blik op een prachtig stukje wereld en zullen je voorzien van de meest betrouwbare referenties over de plekjes die we bezoeken. Beter dan Tripadvisor!

Ieder nieuw verslag komt bovenaan dit blog te staan. Compleet met de foto's die we dan hebben gemaakt.

Wij hebben er zin in en we delen ons klein geluk graag met onze vriendjes en vriendinnetjes.

Kijk, koekeloer en gluur af en toe even mee, dan blijf je op de hoogte!