Over een paar dagen is het weer tijd om te herdenken. Op 4 mei om 20.00 uur herdenken wij alle Nederlandse oorlogsslachtoffers, zowel militairen als burgers, die hun leven gaven voor onze vrijheid.
Op 5 mei vieren we deze vrijheid en alles wat daarbij hoort.
Laat ik beginnen met de Dodenherdenking. Daar komt steeds meer een smet op. De Damschreeuwer, het gedoe over de erewachters met een buikje op de Waalsdorpervlakte en niet als laatste de oproep tot een lawaaidemonstratie op de Dam, komende vrijdag.
Voor mij is 4 mei, 20.00 uur is speciaal moment. Een moment van respect, dankbaarheid en bezinning.
Ik besef me dat velen stierven voor onze vrijheid, velen werden vervolgd, uitgemoord vanwege hun religie, seksuele geaardheid, uiterlijk, handicap en wat al niet meer. Militairen, verzetsstrijders, mensen die onderduikers in huis namen, vervalsers, smokkelaars, mensen die opstonden tegen de bezetter in de tweede wereldoorlog. Militairen die recentelijk op vredesmissies hun leven verloren in Mali, Afghanistan en waar ook nog meer.
Op 4 mei roepen we allemaal: ‘Dit nooit meer!’
Maar wat is ‘dit’?
‘Dit’ is voor mij, dat iedereen altijd mee mag doen, met al zijn tekortkomingen.
‘Dit’ is voor mij, dat iedereen naar zijn of haar kerk mag gaan en mag bidden zoals hij of zij wil, of niet.
‘Dit’ is voor mij, dat iedereen mag houden van iedereen.
‘Dit’ is voor mij, dat iedereen vrij is om thuis en op straat te gaan waar je wil.
‘Dit’ is voor mij, dat iedereen een mens is, ongeacht kleur, afkomst, nationaliteit of uiterlijk.
‘Dit’ is voor mij, dat ik mag stemmen en dat ik daar een keuze bij heb.
‘Dit’ is voor mij Nederland.
‘Dit’ is voor mij belangrijk.
Op de Nationale Herdenking, op de Dam in Amsterdam hebben we de Damschreeuwer al gehad.
Hij koos bewust voor het moment en de plaats. Het doel was de herdenking verstoren.
Laten we afspreken: ‘Dit nooit meer’.
Dit jaar willen een aantal personen lawaai gaan maken op de Dam. Het doel is de herdenking te verstoren. Bij vrijheid hoort uiteraard het recht op te demonstreren. Maar demonstreren kun je overal en altijd. Dat hoeft niet persé op 4 mei om 20.00 uur op de Dam.
Als je werkelijk denkt, dat je moet demonstreren tegen iets, vraag dan netjes een vergunning aan.
Ga je willens en wetens een Nationale Herdenking verstoren, dan heb je een gebrek aan respect.
Laten we afspreken: ‘Dit nooit meer’.
Een gebrek aan respect….
Het Erepeloton van de Waalsdorpervlakte kwam onlangs in het nieuws, met een opmerkelijk bericht.
Er zijn klachten gekomen van kijkers en mensen die aanwezig zijn geweest bij eerdere 4 mei-herdenkingen. Een aantal Erewachters had een fors postuur en diende te worden vervangen.
De te dikke erewachters zouden een andere rol krijgen, buiten beeld van de camera en de hoogwaardigheidsbekleders tijdens de herdenking.
Het Erepeloton is inmiddels geschrokken van alle commotie rondom de dikkerds en de aangekondigde maatregelen teruggedraaid. Laten we afspreken: ‘Dit nooit meer’.
Van de week met mijn zoon naar de film ‘Het Dagboek van Anne Frank’ gekeken. Het ventje was erg onder de indruk van het waargebeurde verhaal, over angst, honger, hoop, klein geluk en vooral de slechte afloop.
Die slechte afloop… Ja, het was zo erg.
In die tijd had niemand ooit nog iets van de Damschreeuwer gehoord.
Ultralinkse activisten gaan lawaai maken, op een herdenking tegen het meest rechtse wat de vorige eeuw heeft voortgebracht. Ik geloof niet dat ‘Dat’ bij ‘Dit’ hoort. Dus spreken we af: ‘Dit nooit meer’.
Altijd zijn wij, op 4 mei, om 20.00 uur, twee minuten stil thuis.
Stil uit respect en dankbaarheid voor alles wat wij nu hebben.
Natuurlijk zeur ik over het weer, de regering en de prijzen van het levensonderhoud, maar ik ben blij dat ik kan zeuren, in vrijheid!
Op 5 mei vieren we de vrijheid. Dansen we op straat, zoals dat in 1945 ook gebeurde.
‘Dit’ is vrijheid en daar mogen we blij om zijn.