Borkum (Ein Wochenende für Männer, verboten für Mutti's)
Een paar dagen geleden, werd mijn zoon officieel puber (12 dus).
We wilden wel een tripje doen en de keuze viel op een nieuwe bestemming.
Je moet er wat voor doen. Eerste naar de buitenste buitengebieden van de provincie Groningen, naar Eemshaven. Daar vandaan vaar je met de veerboot in een klein uurtje naar Borkum, een Duits Waddeneiland.
Van wat we hadden gehoord, ga je in Borkum wat terug in de tijd. Ouderwetse hotels en een prachtig strand, waar zeehonden in grote getalen liggen te zonnen of te schuilen tegen de storm.
We hadden er zin in, dus op ons verzoek werden we vakkundig naar Eemshaven vervoerd door de Geliefde Leider, die evenals voorgaande tripjes, ook nu niet mee mocht, want... Mannenweekend!
We hoefden geen gesmeerde boterhammen mee, want we zouden aan boord van de veerboot wat eten. Zeemansvoer, want wij worden niet zeeziek van een beetje deining.
Het eten aan boord was goed verzorgd. Over onze brunch hadden wij geen klachten.
Een lekkere cheeseburger met patat voor de puber, een bockwurst met aardappelsalade voor mij en een lekker warme pretzel om te delen. Na een paar happen werd (niet geheel unaniem) besloten dat de bockwurst en de cheeseburger zouden worden geruild. Dat gold overigens niet voor de patat en de aardappelsalade.
Tussen de patat, zat één 'accindental curly frie', kenners weten dat, dat de droom is van iedere zeeman.
Tegen de tijd dat we onze borden leeg hadden gegeten, waren we al bijna aan de overkant.
Het leuke aan Borkum is, dat je van de veerhaven met een kleinspoorverbinding naar het centrum van het stadje wordt gebracht. Kost niks en binnen een kwartiertje sta je op het station midden in het centrum.
Als je als kind (of volwassene) wel een naar Thomas De Stoomlocomotief hebt gekeken, dan weet je wel wat ik bedoel.
Mooie klassieke wagonnetjes, met houten bankjes en mooie verlichting en onderweg mooi uitzicht over het eiland.
Van daaruit is het, door het centrum, langs de vuurtoren, een paar minuten lopen richting de boulevard, waar statige hotels op een rijtje staan.
Vanaf de boulevard heb je prachtig zicht op het enorm zandstrand van Borkum.
Bij aankomst was er geen zeehond te zien, maar het uitzicht was prachtig.
Het laatste hotel aan de boulevard was Strandhotel Hohenzollern. En daar hadden wij onze kamer geboekt.
We checkten snel in en pakten de koffertjes uit, om lekker aan de boemel te gaan. De paden op en de duinen in.
Hotel Hohenzollern dus. Mooi hotel met de sfeer van de jaren '50 of '60 en dat op een goede manier.
Hoge plafonds, pilaren en keurig strak ingericht. Dat kun je wel aan onze Oosterburen overlaten. Hoewel alles erg formeel oogt, was het personeel erg vriendelijk en behulpzaam.
De Kerstversiering was nog volop aanwezig, want het was natuurlijk nog geen Driekoningen geweest en dat telt wel in Duitsland.
We mochten gelijk onze kamer in en deze mocht er zijn.
Een zitgedeelte, aparte slaapkamer en een meer dan complete badkamer. Alles Prima!
Een veelbelovend begin van ons 'Wochenende für Männer!'
Hieronder zie je het filmpje wat we zelf hebben gemaakt van het treintje dat vertrek bij het station van Borkum.
Na het uitpakken, zijn we lekker naar buiten gegaan. Richting het strand, met het plan om door de duinen te gaan struinen. Maar dat mocht niet... De randduinen waren verboden te betreden. Het was een beschermd gebied. Dat was een tegenvaller...
Het stukje waar we wel mochten lopen,. richting het strand, zijn we opgeklommen en als snel zagen we iets bewegen.
We dachten aan een hertje, maar het bleek een flink konijn te zijn. We zijn er rustig naar toe gelopen, maar op een gegeven moment was het te dichtbij en ging het beest er vandoor.
In de duinen zaten wel heel veel grote konijnen, ook een zwarte, die mij lijkt te zijn uitgezet.
Verder zaten er mooie grote fazanten, die niet heel graag op de foto wilden, maar ook die hebben we weten te kieken.
Van zeehonden ontbrak echter ieder spoor. Zelfs toen we ver het strand op waren gelopen, schitterden zij door afwezigheid.
Uiteindelijk het strand opgezocht... Een enorm strand, zonder zeehonden.
De wind werd heftiger, het werd guur en het begon de schemeren. Omdat het daarbij ook hoogwater aan het worden was, vonden we dat we drankje hadden verdiend.
We zijn rustig terug gelopen naar het hotel en zijn even neergeploft aan een tafeltje.
Met een sinas voor de puber en een lekkere Krombacher voor mij, hebben we het gehad over het eten van die avond.
We zouden uiteten bij een Grieks restaurant (Akropolis). Waren we al langs gelopen, in de middag en ach, mijn jongen is niet bang om iets te proberen.
Het eten bij de Griek, liep uit op een bittere teleurstelling. Waren de voorgerechten nog redelijk, het hoofdgerecht was echt vreselijk slecht. De souvlaki's waren zo droog en smakeloos, dat ze niet weg te werken waren. Het vlees was nauwelijks gekruid. We hebben geprobeerd om er voldoende van te eten, maar we hebben het ruim voor halverwege opgegeven.
Jammer, maar helaas. Want de sfeer onderling was erg goed. De slechte grappen vlogen over tafel.
Op de terugweg naar het hotel, liepen we over de boulevard en omdat het toen goed donker was, kwam de vuurtoren mooi uit. Die moest natuurlijk even worden vastgelegd en in zwart/wit kwam er een mooi plaatje uit.
Borkum is een prachtig plaatsje, met een mooie sfeer.
Misschien was het het weer, maar het is er wel erg stil op straat.
Na zonsondergang zie je bijna geen mens op straat.
De winkels zijn al vroeg dicht, op wat horeca na en iedereen lijkt zich terug te trekken achter de gordijnen.
Wij wilden vooral naar de hotelkamer, om nog even lekker te chillen en de teleurstelling van de maaltijd van ons af te schudden.
We besloten om de tweede avond in het hotel te gaan eten, omdat we daar veel goede dingen over hebben gehoord en we niet nog eens teleurgesteld wilde worden.
We spraken af om op tijd te ontbijten, omdat we op zoek wilden naar zeehonden. Dat kon namelijk niet missen.
Na het ontbijt van zaterdag, was het vol goede moed naar buiten, richting het strand, want zeehonden zouden per ton opgestapeld op het strand liggen... Maar niks. Niet een zeehond te zien. We zijn gaan lopen, richting het kleine maar mooie Noordzee Aquarium van Borkum. De storm was behoorlijk en het was koud en nat buiten, dus even naar binnen.
We hebben ons best even vermaakt. Een stel prachtige Atlantische steuren, baby kathaaitjes en nog wat andere soorten.
Na een klein uurtje stonden we weer buiten, om verder gezandstraald te worden. Het zout schuurde ons gezicht en de handen werden diep in de zakken gestoken. Alle wolken, watjes en stress werd tussen de oren vandaan geblazen.
Wat dat betreft een mooi einde van de kerstvakantie. De puber gaat nu in sneltreinvaart richting het einde van de basisschool en dan is een opgeruimd hoofd wel lekker.
De rest van de middag zijn we door het dorp gaan lopen. Smalle straatjes, leuke pleintjes en mooie tuintjes...
En ineens viel het kwartje... Borkum is de Duitse versie van Zandvoort aan Zee. Vrijwel alle gebouwen zijn ingericht als kamerverhuur (Zimmer frei). Borkum heeft een leuke, lieve uitstraling, maar lijkt ten onder te gaan aan zijn eigen charme.
Alles is gericht op het verhuren van bedden aan toeristen. En wij zetten daar één grote maar bij...
Als je de toerist wil vermaken, dan moet je daar iets bij aanbieden. Zeker als het weer slecht is en mensen dus niet op het strand kunnen liggen.
Wij begrijpen dan ook niet, dat veel winkels op zaterdag om 12.30 uur dicht gaan. Als het centrum zich sluit, op wat kledingzaken na, dan zorg je voor weinig vertier voor je gasten. De speelhallen zijn niet toegankelijk voor kinderen, want zijn meer casino dan speelhal.
Maar ok hierdoor laten wij ons tripje niet verpesten. We hebben in ons hotel nog een lekker drankje gedronken en zijn daarna lekker bijtijds gaan douchen en aankleden voor het avondeten.
Luchtje op, fris gepoedeld en met een goed humeur aan tafel, vol verwachting klopte ons hartje...
Het diner begon met een amuse van het huis.
Een linzensalade met kruidenkaas.
Wij zouden het niet zo van de kaart bestellen, want linzen zijn nou niet onze favoriet. Maar dit was verassend lekker.
Ondertussen werden de drankjes gebracht en hadden wij onze keuze gemaakt voor het voor- en hoofdgerecht.
De puber koos voor de hertencarpaccio (met daarbij een bolletje hartig ijs, heel grappig) en ik voor de coquilles. Daar hebben we absoluut geen spijt van gekregen.
Het was ontzettend lekker en alles ging schoon op.
Voor het hoofdgerecht koos mijn zoon voor de kabeljauwrug met bloedworst en ik voor de ganzenborst in een port-/vijgen-/vanillejus en spätzle (Duitse eiernoodles). We hebben alles aan elkaar laten proeven en ook dit was buitengewoon lekker. De vis was uitstekend klaargemaakt, mooie glanzen 'flakes' waarbij de eiwitten mooi behouden bleven en de bloedworst was lekker knapperig opgebakken.
De combinatie tussen die twee was geweldig.
De ganzenborst was mooi rosé gebakken en smaakte fantastisch, De jus was heerlijk ingekookt en de gekarameliseerde vijgen konden worden uitgeschept, als was het een bakje kaviaar.
De moot vis werd op een klein stukje na, geheel door mijn zoon naar binnen gewerkt. Laat ik niet overdrijven, als ik zeg dat de moot vuistdik was en minimaal 280 gram woog. Ik zeg bijna, want er moest ruimte blijven voor een toetje...
De ganzenborst ging gewoon helemaal op en de spätzle was ook zo op. De vijgen uitgelepeld en dus was het allemaal schoon op. Ook ik had ruimte voor een toetje, dus werd het weer kiezen.
Ik koos voor de huisgemaakte viënetta met warme kersen. Mijn zoon voor het sinaasappel-/chocoladegebak met witte chocolade ijs en zo.
Toen het dessert op tafel kwam, had ik twee dingen. Een beetje spijt, want het toetje van mijn zoon zag er wel heel lekker uit, en hoop... Hoop dat hij het niet op kon. Maar dat wil niet zeggen dat mijn eigen toetje niet lekker was. In tegendeel.
Het was heerlijk, maar ik ooit nog eens eet in Hotel Hohenzollern, dan bestel ik zeker het sinaasappel chocoladegebak, met alles er op en er aan. Ik heb mee mogen eten van zijn toetje en alles was heerlijk. Vooral de chocolademousse! Aanradertje dus.
Zijn toetje ging met lepel en vork tegelijk naar binnen.... Genieten met een grote G.
Op zondagmorgen nog een heerlijk ontbijtje in het hotel. Dat was ook prima verzorgd en zat bij de prijs in.
Heerlijke verse broodjes, sapjes, goede koffie (hele kan voor mij alleen), goed beleg en een kop warme chocolademelk, zo groot als een puberhoofd. Ze hebben in Duitsland (denk ik) geen ossenworst en kennen ook (zo vul ik in) geen Filet American.
Wat ze wel hebben is Metwurst Aufstrich. Heerlijk met een fijngehakt uitje en een klein beetje peper. Mijn zoon ging voor de salami en de brie. Het ontbijt was, net als het diner van zaterdagavond geweldig.
Wellicht is iedereen vergeten, waarvoor we naar Borkum wilden... Zeehonden spotten. Twee dagen op zoek geweest, niets gezien. Jammer hoor. We hadden het zo ontzettend leuk gevonden, als hadden we er maar één of twee gezien.
Na het ontbijt zijn we langzaam richting de trein gelopen, want we wilden op tijd bij de boot zijn, om ons weer te melden bij de Geliefde Leider. We liepen tegen beter weten in, nog even langs het strand met onze koffers, De camera zat onderin de rugtas, want er zijn toch geen zeehonden te zien...
Of? Daar in de verte... Zou het? 50cent in de verrekijker en mijn zoon zegt: 'We hebben geluk vriend!'
Twee gewone zeehonden of kegelrobben waren in de branding aan het spelen. We gaven elkaar een high five!
Missie geslaagd! Zeehonden gezien!
Toch nog even de camera uit de rugzak gevist om te proberen om de bewijslast rond te krijgen. Nou weten wij ook wel dat er betere foto's van zeehonden zijn, maar wij rekenen deze toch goed! Gewoon omdat het uiteindelijk toch allemaal is gelukt.
Borkum was weer een mooi Mannenweekend. Daar doet slecht weer en teleurstellend Grieks eten niets aan af. Wij zorgen altijd goed voor elkaar en met slechte grappen is de sfeer altijd wel goed.
Hotel Hohenzollern was fantastisch. Mooi hotel, goede kamer, sympathiek personeel en geweldig eten.
Gaan we ooit nog terug naar Borkum? Nee, dat denk ik niet. We wilden er heen, zijn er geweest en hebben het gezien.
Volgende keer gaan we gewoon weer naar Terschelling.