Dag jongen,
Hier is je vader weer... Je vader.
Een paar maanden geleden stuurde ik je al een briefje. Toen je op kamp ging met school. Weet je nog?
Het briefje ben ik kwijt. Iets met verkeerd klikken op de computer en weg was het en niet meer terug te vinden.
Ik weet nog wel wat er in stond hoor, maar om het precies weer zo te schrijven, zoals het toen voelde, dat zou niet meer lukken.
Maar ik heb wel weer wat met je te bespreken hoor.
Die foto hiernaast? Dat ben jij. Een week oud en lekker makkelijk in de omgang. We pakten je bij ons en daar zat, of lag je dan. Lekker warm en veilig bij papa of mama.
Elke dag telde ik je vingertjes en teentjes en snoof ik de jeugd op uit je haartjes. Zwitsalgeur vulde het huis, tussen de luiergeur door. Ik mis die babytijd nog wel eens.
Maar goed, je groeide en al snel werd je groter.
En dat was ook goed. Je herkende mij. Was blij om me te zien en elke dag als ik thuiskwam, dan namen we even tijd voor elkaar...
Allebei in het wit gekleed. Wat was dat mooi. Twee knappe gozers in het wit en dan samen gesprekken voeren, die alleen wij begrepen.
Elke dag weer prikte je me de ogen uit en probeerde je om je volle vuist in een van mijn neusgaten te proppen.
Je kwam nooit verder dan 4 het vierde knokkeltje, maar je bleef het proberen.
Af en toe viel je in slaap bij me en lagen we wat langer op de bank.
Ik herinner het me allemaal nog, als de dag van gisteren.
Gisteren klinkt dan weer heel dichtbij, maar het is lang geleden. Het is meer dan 11 jaar geleden.
Je bent gegroeid. Van baby naar, peuter en kleuter en nu een mannetje van bijna 12.
Gisteren bekroop me weer zo'n gevoel van 'Waar blijft de tijd?' Groep 8 van de basisschool, zit je nu.
Nog even en je gaat naar de middelbare school. Als we Meester moeten geloven, dan ligt er een mooie toekomst voor je klaar.
Wij geloven Meester, maar we geloven natuurlijk ook en misschien nog wel meer in jou. We weten dat je, als je het wil, dat je het kan. Maar daar gaat het niet om gappie.
Het gaat te snel. Veel te snel, dat vind ik al heel lang. Gelukkig vind je het nog wel leuk om wat met je ouders te doen, maar de middelbare school komt er aan... Nu al! Vanmiddag ben je naar de 'Beleefmiddag' geweest van een potentiële school.
Je verhalen waren enthousiast en zeer positief. Vijf minilesjes heb je gevolgd, om even te mogen proeven en je vond het prachtig.
Daar was ik heel blij mee, maar.... lieve jongen...
Het allermooiste vond ik gisteravond. Je vroeg aan je moeder of je de afwas over mocht slaan, om even met je vader te zitten.
Je kroop tegen me aan, dichter dan je de laatste tijd hebt gedaan. Je was natuurlijk wat gespannen voor de Beleefmiddag en ik mocht je vasthouden.
Er werd natuurlijk wat geklierd, gestoeid en gekieteld, maar de rest van de tijd, zocht je een beetje veiligheid en steun.
En ik, ik had genoeg tijd, rust, veiligheid en steun over om jou op je gemak te stellen.
Dus wil ik je vragen...
Doe je best op school, maak plezier, werk hard en concentreer je goed, maar geniet van het mooie.
Maar doe ook even rustig aan asjeblieft. Je vader wil nog zo graag dat je af en toe bij 'm komt zitten. De reden maakt niet uit.
Als je wilt, dan doen we iets wits aan... Tel ik al je vingers en tenen en vallen we samen nog eens in slaap op de bank.
Hhevvj
<3 SMMMMMMMMMMMMMMMMAK<3
XXX
Papa