Op school al zul je merken, dat alles draait om cijfers en om macht...
André Hazes vertelde het lang geleden al.
Op de foto hierboven, zit je met mij in ons favoriete restaurant in Berlijn.
Het was kort voor de grote uitbraak van Corona. Je genoot met volle teugen.
Zoals je alles vol overgave doet. Je wilt genieten van de mooie dingen. De katten, de hond, je tripjes met je moeder, je tripjes met mij, de vakanties met z'n drietjes...
Je wilt ook zo graag genieten op school. En dat is lastiger.
Je bent er op de harde manier achter gekomen, dat niet iedereen je vriend kan zijn. Maar dat hoeft natuurlijk ook niet. Dat kan ook niet.
Je bent er op je eigen manier mee om gegaan. Schijnbaar achteloos heb je het naast je neergelegd. Je bent je eigen gang gegaan en je bent jezelf gebleven. Dat vind ik zo ontzettend knap van je.
Je hebt de diagnose Asperger. Een stoornis, een tekortkoming of beperking wordt het genoemd. Ik vind het je kracht. Vooral omdat je het niet als excuus gebruikt, als er iets niet lukt, of als er iets gebeurt.
Je bent wie je bent en je kiest je eigen pad. Ook als dat betekent, dat je niet in de hokjes past van anderen. En zelfs niet als het je in de weg zit.
Het is mooi om te zien, dat jij jezelf de moeite waard vindt, om jezelf te kunnen blijven.
En toch wil je ook begrip voor Asperger. Dat jij begrepen wordt. Dat anderen weten wat het is en wat het met jou doet. Hoe het bij jou werkt.
Binnenkort ga je je verhaal doen voor je klas. Je maakt gebruik van de ruimte die je krijgt van school.
Ik vind dat dapper, stoer, ontroerend en mooi.
Maar ook verdrietig... Want in een wereld, waar zogenaamd ruimte is voor iedereen om zichzelf te zijn, heb jij het gevoel dat je het moet uitleggen.
Je past niet in de vooraf getimmerde hokjes en dus zou jij je aan moeten passen. Er is namelijk niks mis met de hokjes. Zeggen de mensen die er voor geleerd hebben.
Maar door jouw verhaal te vertellen, maak jij je eigen hokje. Helemaal voor jou alleen. Daar pas jij in en daar gelden jouw regels.
Nadat je het hebt uitgelegd aan de rest van de wereld, mag je verwachten dat ze je accepteren zoals je bent. En wie dat niet wil of kan, is jou niet waard.
Verder heb je je natuurlijk gewoon te gedragen, maar je geeft de ingang naar jouw persoontje en jouw vriendschap en je vraagt daar slechts acceptatie voor terug.
Heel veel mensen zouden een voorbeeld moeten nemen aan jou...
Aan je incasseringsvermogen, je doorzettingsvermogen en je wil om uit te leggen, dat je niet anders bent, maar anders denkt.
We staan achter je! Samen is niet alleen, Ouwe Pik!
Zet 'm op gappie!
HHEVVJ
Pappie